Płomień

Gry mróz jeziora zmienia w kamienie,
świerszcz zaś gra scherza w cieniu komina,
a wiatr zawodzi rzewnym wspomnieniem
i dawnych zabaw czar przypomina.

Kiedy się ptaki garną pod strzechę,
licząc na szczodre serce i dłonie,
to chcąc zimową zwalczyć deprechę
patrzę jak drewno w kominku płonie.

Kilka szczap zawsze mam odłożonych
bym się nie musiał siłować z chłodem
i już po chwili płomień szalony
chce by podziwiać jego urodę.

Siadam w fotelu ze szklanką grzańca,
ciepło powoli otula ciało,
a płomień tańczy po z drewna szańcach
i tego tańca mu ciągle mało.

Czasem podrzucam mu nową scenę,
a on pożera z wdziękiem bierwiona.
Zapraszam wtedy do środka Wenę
i piszę, jeśli nie widzi żona.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2024-01-08 Dodano: 2024-01-08 13:54:03

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie