W płomienu świec

Czujesz chłód na swej twarzy?
Nie otwieraj oczu
Zbudzisz demony w rozpaczy.
Anioł rozgrzany przez świece
W godzinach poranka
Emanująca szaleństwem zjawa.
Spod powiek przymkniętych
Spójrz bez wyrzutów sumienia
Na kruche szkło życia.
Całun rozdzielił objęcia
Aksamitny oddech burzy
Upamiętniający sierp księżyca.
Gniewnie parzyła na zstępujące wiatry
Zasnute pajęczynami świece przygasły.

autor

FallenAngelKora

Dodano: 2007-03-13 20:06:18

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie