Płyń za miłością...

mojej zagubionej miłości

mała łódka cicho płynie po spokojnej,jasnej wodzie...
czasem lekki wiatr zawieje,w dali płyną inne łodzie...
nagle wody się wzburzyły i za falą wieksza fala,
wichrem uczuć,namiętności wciąż miotana łódka mała...
wicher wydął biały żagiel,strach przeniknął łódkę małą,
i marzyła o krainie,gdzie wichury jej nie znajdą...
więc zebrała wszystkie siły,aby uciec wiatrom,burzy,
i choć wichry ją kusiły,popłynęła w stronę ciszy...
po spokojnej ,cichej wodzie mała łódka juz zegluje,
ale nie jest juz tak samo,czegoś żal ,czegoś brakuje...
za wichrami zatęskniła,co wzniecały z iskry ogień,
za falami,co choć groźne,potrafiły głaskać czule...
i znudzona mała łódka zawróciła z cichej toni,
tam gdzie wicher choć szaleje,ale miłość trzyma w dłoni...

może kiedys moja łódką odnajdzie ta drugą,choć czasem trudno w to wierzyć...

autor

lillaczek

Napisany: 2006-08-28 Dodano: 2007-01-25 18:45:00

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie