Po co nam ta ziemia?

Tak!Jestem smutny,ale co zrobić,gdy łzy wygrały przetarg na pieszczenie mego ciała?
Jak pokonać samotność,gdy ona jest tak potężna!Nie zna słowa:łaska!
Wciąż szukam wyjścia z mroku,wciąż prześladuje mnie nadzieja,
wciąż patrzę w horyzonty i wciąż czuję,że umieram...
Przestałem wierzyć w przeznaczenie,przestałem kochać spokój,
wrzeszczę wciąż w niebo,rozdrapuję ciało,by zmiażdżyc swe serce,ból ukoić.
Tysiące,miliony słów,w które nie wierzę,
że świat czeka,bym go zdobył,że zaraz będzie lepiej.
A ja słaby jestem,słabszy od człowieka,
jakieś zwierzę z gatunku tych,co nie potrafią ciągle czekać.
Bóg dał nam życie,kazał je pokochać,
lecz nie powiedział po co,gdy samotność odbiera każdy oddech.
Może ma swój plan,może ktoś tam czeka,
ale nie wiem,czy zdołam przejść tę drogę,by podać spełnieniu rekę.
Patrzę w niebo,gdy nie krzyczę to pytam,
co mi szykujesz Stwórco?Czy widzisz me cierpienie?Czy to tylko chwila?
Spuszczam głowę,zawsze gdy płaczę,
zawsze,gdy jestem,zawsze,gdy pragnę.
A pragnę bez wytchnienia,więc łzy mają swoje pięc minut,
tylko czemu to tak długo trwa,czas też chce odebrać mi zycie?
Nadzieja,pragnienie,ból,tęsknota,
nie chce tak!Myślałem,że raj na ziemi inaczej wygląda.
A skoro go nie ma,to po co nam ziemia?
A może ja blużnię?W końcu, zawieszony w pustce,trwam w zagubieniu.
Już nie wiem,co myśleć,nie wiem gdzie sens tego egzystowania,
A Ciebie nadal nie ma,a On nie odpowiada...

autor

rebel

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-18 11:20:43

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie