po piąte

Spoglądam na dłonie
Pod paznokciami obiecanej ziemi brud
Ostrze noża palce rani
Gry próbuję pozbyć się
Zapachu spalonych ciał

Gdzieś w oddali słychać
Zrzuconych bomb huk
Czy boję się pytasz?
Tak! strach w sercu mam
Lecz co zrobić mam?

Po prawej stronie lalki noga
Po lewej dziecięca kołyska
Przede mną sypialni drzwi
Pośrodku czerwonego łoża
Spoczywają anioły dwa

Na kolana upadam i płaczę
Kto ten świat stworzył?
Jak okrutnym być trzeba?
By nie podnieść głosu
Wszechmocnym będąc

Pytasz czy jeszcze wierzę?
Bo wierzyć w coś trzeba
Lecz jak wytrwać, gdy
Ojciec i matka swoje dzieci
Karze, bije, zabija

Po lewej stronie czerwona spinka
Po prawej czarna wstążka
Przede mną drzwi sypialni
Pośrodku wielkiego łoża
Śnią anioły dwa


Ulicami echo niesie
Ból uderzających o bruk
Tysięcy pojedynczych łez
O których wszyscy wiemy
Lecz wciąż nie robimy nic

Na podium jesteśmy pierwsi
Wielkie słowa okrążają świat
Setki lat przeminęły, a my wciąż
Nie rozumiemy, czym jest
Życia dar

Którym gardzimy tak!!!

autor

Mario

Napisany: 2024-04-19 Dodano: 2024-04-20 00:07:44

Ten wiersz przeczytano 159 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie