po przede wszystkim

jesień dojrzewa bezboleśnie
na twarzy w sadzie pośród lasu
na smutek chyba jest za wcześnie
na litość boską szkoda czasu

pani by chciała lecz nie może
pan przeszłość jak modlitwę klepie
i choć bywało nienajgorzej
to przecież nigdy nie najlepiej

klepsydra pusta do połowy
szkiełko zamglone piasek sypki
już nie przychodzi im do głowy
ballada o tych dwojgu brzydkich

wciąż tam jesteście gdzie byliscie
tam gdzie idziecie was nie będzie
jesień dojrzała zamaszyście
nadzieję gubiąc jak żołędzie

autor

z nick-ąd

Napisany: 2014-09-28 Dodano: 2014-09-28 09:40:49

Ten wiersz przeczytano 1871 razy

Oddanych głosów: 37

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie