Pod liściem samotności

Właśnie w takiej chwili jak ta
bardzo jest mi Ciebie brak.
Drżąca chowam się
pod wielkim liściem samotności
wychylając głowę w stronę zachodzącego słońca,
ostatnie jego promienie
ocierają łzy niekończącej się tęsknoty.
Gdzieś w dali słychać jeszcze
śmiech bawiących się dzieci -
- beztroskie dzieciństwo,
sąsiada koszącego trawnik -
- człowiek wierny swojej ziemi.
Z wolna dzień podąża do krainy snu.
Gdzieś bardzo blisko,bliziuteńko
słychać równomierne,nieustanne
ciche "tykanie"
jak w szwajcarskim zegarku.
To bicie serca.
Ile jeszcze uderzeń?
Na ile jeszcze sił wystarczy?
Napełniam się spokojem,
nadzieją szczęścia wiecznego.

autor

lilijka55

Dodano: 2009-03-08 09:19:51

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie