Podaj mi dłoń

Gdy mi smutno jest i źle,
Gdy upadam, widzę Twoją dłoń.
Chwytam się jej mocno i znów mogę biec.
Biec do celu, wśród innych szczurów.

Gdy czujesz, że nie masz siły,
Razem z Tobą przysiadam na pniu.
Udaję, że też nie mogę złapać tchu.
A potem razem możemy ruszać znów.
Po medal w wyścigu szczurów.

Gdy czegoś potrzebuje, a kieszeń pustką świeci
Wyłuskujesz dla mnie ostatni grosz,
I ostatnią wody kroplą się dzielisz.
Znów możemy szybciej biec,
Bo ktoś przegonił nas już.

Gdy problemy masz i płaczesz,
Słucham, i sama ronię łzy.
Mówisz, że nie masz już nadziei?
Udam, że ja ją mam.
Podam Ci moją dłoń- złap się jej mocno.

Przez całe życie musimy biec.
Ale razem będzie nam raźniej.
Nawet w wyścigu szczurów.

autor

mi-luzia

Napisany: 2005-12-17 Dodano: 2006-02-19 12:24:30

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie