POECI
Ludzie, z których głów
wiersze wypływają
nigdy nie są samotni
na darmo swych łez nie wylewają...
ci ludzie są zawsze szczęśliwi,
nawet gdy szczęście ich odchodzi,
wiedzą jak trzeba tęsknić,
jak poczuć ból...
jak sprawić by serce pękło...
wiedzą jak namalować uśmiech
by wraz z nim
cieniutki strumień łez popłynął...
ci ludzie piszą swe wiersze,
by innym zapalić w sercu lampę...
nie piszą by zapomnieć,
lecz by pamiętać wiecznie...
piszą, gdy wraz z księżycem
nad spokojnym snem gwiazd czuwają...
piszą, by ulżyć własnej duszy...
piszą, bo zbyt mocno
ci ludzie kochają...
autor
narvana83
Dodano: 2007-07-06 13:51:17
Ten wiersz przeczytano 449 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Przepięknie napisane. Ujął mnie ten wiersz bardzo.
Pozdrawiam serdecznie. Fajnie, że jest ktoś taki jak
Ty kto jest w stanie tak opisać szczerze to co każdy z
nas autorów w sercach czuje. :)
cała prawda. znakomita i trafna riposta. Poeta pisze,
bo kocha. Obojętnie czy jego miłość niesie szczęście
czy też tęsknotę i rozpacz.