Poezja i miłość 2(abecedariusz)

Alfabetu pozbierałem zapomniane litery
Buduję jak z dziecięcych klocków słowa
Cud pojęć zrodzonych ale bez chimery
Dzień przynosi mi ciągle nieznane od nowa

Elipsa myśli kręci się a z nią snów komety
Figury retoryczne dyktują własne warunki
Gra w tajemnice i nieznane dotąd sekrety
Hiperbole kuszą niczym smakowite trunki

Inwersją odwracam przeszłe wydarzenia
Jedna druga trzecia i już następna zwrotka
Kocham będąc kochany a zaś marzenia
Lekko trącają serce, Muzo jakaś ty słodka

Łaknę tak bardzo tego delikatnego dotyku
Moja królowo moja prawdo moja bystrooka
Niesiesz owoce szczęścia w dużym koszyku
Otoczy ekstazy i rozkoszy ocean -tak głęboka

Przestrzeń miłości, piszę o niej, cały czas piszę
Radosnym sercem po tylu latach i spełnienia
Skrzydła urosną u ramion a wiatr je pokołysze
Tak, nareszcie wolny z więzów ciszy i milczenia

Uwolniłem pokój ducha, porzucę przepowiednie
Wybrałem Ją pośród metafor wśród tylu milionów
X godzin co zginęły w policzalne dni powszednie
Została przy mnie- moja władczyni z poezji tronów

autor

Maciek.J

Napisany: 2022-10-17 Dodano: 2022-10-17 00:05:08

Ten wiersz przeczytano 973 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie