POEZJO
ty niepomna klęski
nieświadoma wzlotów
niczym gołębica ponad szlakiem wiary
dla ciebie dać życie
niejeden był gotów
wielcy tego świata składali ofiary
dziś w jesiennych liściach
zapłoniesz najpiękniej
refleksyjne dusze obudzisz z uśpienia
w duecie z gitarą
zanucisz piosenkę
i te najważniejsze przywołasz
wspomnienia
autor
geddeon39
Dodano: 2011-09-03 09:36:09
Ten wiersz przeczytano 1648 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Piękny.Taka poetycka perełka. Nic dodać nic
ująć.Pozdrawiam.