POFRUNĘŁA BIEDRONKA

POFRUNĘŁA BIEDRONKA

kropelki spadają wszędzie
wirują tworząc obłok
świat z kropeczek punkcików barwnych
w wielkich różowych okularach
wygładzam
wszystkie kolory gorące
jaskrawe i płonące jak ogień

w myślach
marzenia naszej zimy
aby biel przybliżyć tajemnica prawdy
gołąb niewidoczny spadły Anioł w śniegu
schylony nad miłością
tęsknota do Ciebie pływa egoistka

w dużych łóżkach i wannach
ściąga z trawy rosę i pęcznieje łzą
gorzką jak zasłona gęsta z mroku
a czekanie cierniem wątpi
przenika odległości
szept nadziei nie leczy

to wychudła istota
ścigając nieustannie cień.
o przetrwanie prosi
przegryza serce do krwi
gdy nie ma bliskości

zaklęta w nim
Eos różanopalca czarodziejka
kapryśna suknie przymierza
iskrami nowymi rozpromieniona
baśń własną tworzy w gestach i słowach

popatrz! pofrunęła biedronka...

Łódź,02.11.2008 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2008-11-02 14:27:21

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie