Pojednanie z Matką

Matko, ten żal, który gościł w mym sercu do Ciebie
Matko, byłaś odrzucona przez mnie, teraz jesteś w Niebie
nie ma już Cię, nie będzie Cię, nie spotkam już Matki
pozostał smutek, tęsknota, złożone na grobie kwiatki
przyszedł czas na pojednanie, zrozumienie, wybaczenie
nie! nie na wybaczenie, dopiero teraz przyszło olśnienie
starałaś się najlepiej jak mogłaś, robiłaś co w Twojej mocy
wiem, ile Cię to kosztowało, znoju, trudu, nieprzespanych nocy
nieraz moje niezadowolenie, ale już wiem, że też Twoje cierpienie
akceptuję to, co mi dałaś, dobre i złe, teraz mam pełnie zrozumienie
widzę, że te wspólnie przeżyte konflikty, spory i doznane urazy
dały mi siłę, wiarę, odporność na doznawane od życia razy
dziękuję Ci za to, jaka byłaś i za to, że o mnie się troszczyłaś
smutno mi tylko, że ta świadomość nie przyszła, gdy jeszcze żyłaś

autor

rusałka

Dodano: 2005-01-29 16:21:27

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie