w pokłonie

Bardzo sympatycznie, podoba mi się ten wiersz,
pozdrawiam :)

Sławku dziękuję za wizytę i ukłony od twojej
małżonki:)

co do drugiej tercyny, mówi ona o tym, ze ciało mchu
osłania kark peela przed przesadnym ukazywaniem
uczucia, do natury która niejako go osacza swoim
pięknem

dobrej nocy
kłaniam:))

Myślałem,że jesteś spoko gość ale się chyba
pomyliłem.To Ty wprowadzasz jakieś insynuacje co do
'gustu' bo ja nic nie pisałem.A o co chodzi to dobrze
wiesz.

Stateczny sonet. Ale Przyznam się Andrzeju, że nie
rozumiem ostatnich trzech wersów. :)
Pozdrawiam serdecznie wraz z małżonką.

Cały czas się zastanawiam co Tobie zrobiłem i jakoś
nie mogę wpaść na to.Zatem może mi napiszesz czy jak
zawsze udasz,że nie widzisz mojego wpisu:)

Pozdrawiam:)

Przepiekny sonet :)
Pozdrawiam serdecznie :)

miłego dnia życzę wszystkim państwu i obiecuję, że jak
tylko znajdę czas odwiedzę was także

kłaniam:))

jak ja zazdroszczę tym,
którzy potrafią pisać sonety,
ja tego nie umiem niestety:(

podziwiam i plus daję:))

Z przyjemnoscia.
Pozdrawiam:)

Powiew rześki, który chłodzi nas w upale,
Leśna struga, w której miło moczyć nogi,
Z mchów posłanie - odpoczynek na nim błogi...
Późne lato - ileż ono miewa zalet.

Na wędrówce człowiek czuje się wspaniale,
A śpiew ptaków i szum liści cichy błogi
To najmilsza jest muzyka podczas drogi,
Więc idziemy gdzieś przed siebie, byle dalej.

I mnie też uroki letnich włóczęg kuszą,
I mnie ciągnie z miasta na wieś sercem całem,
I ja także zew natury głośny czuję.

Lecz choć rwę się do wędrówki całą duszą,
Siedzę w mieście, bo urlopu nie dostałem.
Tak bez sensu - siedzę w mieście i pracuję.

Cudny sonet. Pozdrawiam :)

Bardzo ładne pozdrawiam

Piękny pokłon przyrodzie.
Pozdrawiam.

Piękny pokłon przyrodzie.
Pozdrawiam.

Ładny sonet. Podziwiam.