w pokłonie

smugo wiatru dajże trochę ukojenia
ochłodź myśli gorejące w niepewności
pogładź cerę jedwabnością płachty cienia
która swoim parawanem chłodność gości

pokłon złożę w swoim kornym dziękczynieniu
wodzie strugi która stopy oswobadza
gdy w powabnym szumie nurtu niby drżeniu
ciało kruche przy upale błogo schładza

mchu miękkością naznaczony od zarania
dzięki składam dziś za twoje utulenie
gdy zatapiam w twej strukturze osłabienie

twoje ciało duszy mojej kark osłania
bym nie nagiął zbyt pochopnie go w lubości
dla natury która w sercu gniazdo mości

autor

szuflada

Napisany: 2018-07-23 Dodano: 2018-07-23 20:09:52

Ten wiersz przeczytano 885 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sonet Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie