POKOLENIA

Twarz sponiewierana czasem.
Dłonie tak zużyte,
że boję się dotknąć małego dziecka
żeby mu krzywdy nie zrobić.

Ale staram się i walczę.
Trwam w tym stanie,
by nie zawieść mojej ukochanej.

Bo ona mnie potrzebuje,
a raczej ja potrzebuję jej.
Tylko umysł w miarę sprawny,
potrafi jeszcze przypomnieć naszą młodość.

Serce robi już co może.
Bo gdy stanie,
Zabraknie mojej ukochanej.

autor

WojtekP

Napisany: 2010-01-08 Dodano: 2010-01-10 10:04:38

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie