Pomiędzy cieniami

piekłem ułomności swojej
przesłaniam okiennice grzechu
rozściełając mgielne pasma
schizofrenie świata odkrywam


kołysząc przy obfitością
spływającej piersi gada
stworzonego na podobieństwo twoje
wywracam opętanie
sięgając do początków


doszukując się spełnienia
zapładniasz ostatnim tchnieniem
w embrionalnej pozie
bezwarunkowej egzystencji


trwaj
pomiędzy niebem a cieniem bo
ledwie prochem stworzenia jesteś
w prochu nawet śladem nie zostaniesz

autor

jedyna

Dodano: 2009-01-16 15:34:22

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie