Popołudniowe zawirowanie

Łagodne światło popołudnia wydobywało z ogrodu pełen wachlarz kolorów, żółcieni, pomarańczy i rozmaite odcienie czerwieni. Gwiazdkowate kwiaty iksji szeroko otwarte, białe , karmazynowe i fioletowe otaczały rabaty. Lśniły, jakby chciały przeciwstawić nadchodzącemu zmierzchowi swoje barwy. Powietrze czyste, niemal się mieniło. Cicho szemrał strumyk, w purpurowym tle wieczornym woda połyskiwała niczym ciekłe złoto. Spokój i ciszę zakłóciły nagłe, urywane podmuchy wiatru niosące ze sobą, wilgotny zapach deszczu. Rozpętała się burza. Nadciągała poprzedzona kanonadą błyskawic, od których niebo robiło się jaśniejsze jak w dzień. Nagle chmury otworzyły się, ziemią zatrząsł ogłuszający grzmot i lunął deszcz. Chlustał z nieba całymi potokami, bulgocąc po kamieniach w strumieniu.
Kurtyny ognia nadal przecinały niebo i nawet ulewa ,nie była w stanie ich zdławić. W pokoju paliły się świece ,żółtawe, pełzające płomienie odpędzały
huczącą za oknem burzę. Po godzinie wszystko ucichło, powietrze stało się
rześkie i świeże. Czyste niebo zabłysło gwiazdami, nad którymi dominował księżyc. Duchy nieba dokonały swego dzieła i odeszły szaleć gdzie indziej.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-07-01 Dodano: 2012-07-02 14:53:41

Ten wiersz przeczytano 1568 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie