Poranek

I znów jest ciemno, znów jest chłodno,
I znowu mżawka kołysanki
Stuka o szyby kaszką drobną
I wstać się nie chce z łóżka rankiem.

Po kątach resztki snu się czają
W taki przyćmiony, mokry ranek,
Gdy się za oknem rozpływają
Widoki deszczem rozmazane.

Od rana człowiek już wie, że nie
Ruszone będą jego plany.
Po domu snuje się milczenie
Jak brudnej, burej mgły tumany.

Kiedy tak szaro, smutno bywa,
A deszcz na szybach gra staccato,
Ja znikam. W parze się rozpływam,
Która się kłębi nad herbatą.

autor

jastrz

Napisany: 2022-10-15 Dodano: 2022-10-16 00:05:01

Ten wiersz przeczytano 1563 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie