Poranne łzy

Gwiazdy strudzone nocną żeglugą
bledną w różanym płomieniu brzasku
w porannej rosie próżno się studzą
senne marzenia o Twoim smaku

Po śpiącej jeszcze, we mnie wtulonej
oczyma kroczę tam i z powrotem
z trudem im wierząc, z czułości płonę
wznieconej ciepłym ciała klejnotem

Łzy ze wzruszenia migoczą srebrem
wilgocią szczęścia policzki rosząc
serce łomoce radosnym werblem
że jednak śniłaś mi się proroczo

Zaraz się zbudzisz, zrobię Ci kawę
mokre policzki wycieram prędko
łzy u faceta, ze szczęścia nawet
mogą wyglądać trochę niemęsko

autor

zaklinacz

Dodano: 2010-01-27 11:26:39

Ten wiersz przeczytano 1106 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie