Portret bezimienny

W każdej godzinie, minucie każdej,
myślami – ptakami o tobie marzę.

Przez noce gwiezdne, nim zgasi je ranek,
obraz wciąż widzę; blask oczu kochanych,
usta w poziomkach i ramion biel dumną,
postać świetlistą, a nad nią łunę.

Poświaty dotykam – miłości korony,
w blasku uniesień jak żagiew płonę
i ogniem pazernym pełznę po twarzy,
po krańce ciała rozpalam atłasy.

A z oczu głębin, równych kosmosom,
wibrują echa, wołają, proszą;
tul mnie w ramionach, ożyw pragnienia,
trwaj chwilą wieczną, w duszy płomieniem.

W krwi bądź czerwienią, pisanym niebem,
w sercu eksploduj tysiącem pereł.

autor

Rymetius

Napisany: 2009-06-07 Dodano: 2009-06-07 10:57:53

Ten wiersz przeczytano 834 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie