Portret nieznajomej w czerwonej...

niemal dostojnie się kołysze
jakby w objęciach oceanu
czerwony żagiel wpięty w ciszę
choroby morskiej treść co ranek

jej oczy w troski dziś brzemienne
już już kiełkują rozwiązaniem
pędzące myśli nad imieniem
z burzy się zrodzi… wyczekane

dryfując ku odmiennym lądom
w nadziei łódź po falach skacze


"jakim kolorem w twarz zaglądnie
gdy mnie powita pierwszym płaczem?"


J.E.S.

autor

beorn

Napisany: 2014-02-20 Dodano: 2014-02-20 22:57:18

Ten wiersz przeczytano 1427 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie