POSŁANIEC SMUTKU

Zagubiony w żalu
samotny pośród cieni
straciłem nadzieję
że coś sie zmieni

Nie mam już nic
i niczego nie pragnę
chce tylko spokoju
którego nie znajdę

Juz sie nie modlę
o cud nie proszę
umarłem za życia
ból w sobie noszę

Przynosze smutek
tym co go nie znają
dostarczam strach
tym co go nie mają

Jestem straceńcem
zagubiona duszą
jednym z fantomów
co istnieć muszą

autor

Tupak Amaru

Napisany: 2004-09-19 Dodano: 2004-09-19 11:58:12

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie