Pośmiertne wspomnienia
Bezpowrotnie wyblakła poranna jutrzenka,
świt się w dzień nostalgiczny powoli
przemienił.
Pod pamięci balastem serce ojca stęka,
jasne słońce cień rzuca – zabrakło
promieni.
Nie znajdziesz w mętnych oczach radości ni
blasku,
poza zasięg odeszła piękna dusza syna.
Na pstrym koniu jechała stworzyciela
łaska,
za popełnione błędy dziś siebie
obwiniam.
Gdybym przeszłość mógł zmienić i w czasie
się przenieść,
spróbowałbym być lepszym i chciałbym znów
przeżyć
najpiękniejsze momenty wraz z Tobą na
scenie
rodzinnego teatru. Pragnę byś mi wierzył.
autor
Sławomir.Sad
Dodano: 2024-04-24 20:16:48
Ten wiersz przeczytano 828 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Przytulam do serca każdy wyraz wiersza ,jest tak
tęsknotą i cierpieniem duszy nasycony aż pięknym się
staje .Wzruszona jestem .
Witam Cię Sławku i pozdrawiam serdecznie ...
Bardzo poruszające słowa...
Spokojności i ciepłych promyków w sercu życzę i
serdecznie pozdrawiam:)
Nic bardziej nie boli niż utrata dziecka.
Bardzo współczuję. Brak słów.
Czytałam wiersz wielokrotnie.
Bardzo mnie poruszył i wzruszył.
Serdecznie pozdrawiam
...po każdym dziś jest jakieś jutro
nawet takie ociosane przez teraz
ale jest i tego się trzymaj...
Proszę tu bywać, bo chyba wszyscy będą się martwić...
Widać po wpisach, że jest tu Pan potrzebny.
Panie Sławomirze - bardzo poruszający wiersz, bolesna
dla Pana strata...
Takie to życie jest, że czasem trzeba zmierzyć się z
przeciwnościami losu.
To, co Pan przeżył jest jednak bardzo trudne.
Mam prośbę, niech się Pan o nic nie obwinia...
Syn na pewno chciałby, żeby wrócił Panu spokój i żeby
dostrzegał Pan piękno które nas otacza...
Łatwo powiedzieć, prawda?
To boli, nawet bardzo.
Kiedy tragicznie zginęło moje rodzeństwo... ale tego
nie da się opisać.
Trzeba jednak mimo wszystko łapać każdy promień słońca
i każdy życzliwy uśmiech...
Rozumiem Pana i serdecznie pozdrawiam:)
Smutne to wspomnienia, ale życie różnie nas
doświadcza.
Pozdrawiam ciepło
Współczuję.
Największy ból to strata dziecka.
Witaj Sławku
Tak mi przykro bardzo ci współczuję.
Może czas wygoi rany - tego Ci życzę Pozdrawiam
serdecznie Zenek
mam nadzieję,że jeszcze będzie słońce na twoim niebie
Dziękuję za miłe i budujące słowa. Ten wiersz oddaje
tylko chwilowy stan ducha. Ogolnie czuje się
psychicznie dobrze i staram się patrzeć w przyszłość.
To prawda bardzo smutny wiersz ,wyciska łzy...nie ma
większego bólu od tego gdy rodzic straci
dziecko...współczuję...pozdrawiam Sławku.
Przesmutny, poruszający wiersz.
Daj Panie Boże siły na dalsze wędrowanie...
Pozdrawiam serdecznie Sławku:)
Aż mnie serce zakuło...bardzo dojmująca treść szczypie
w oczy wyciskając łzy...
Pozdrawiam Sławku
Cieszę się Sławku na Twój widok i smucę jednocześnie.
Przeszłości nie da się zmienić...
Zawsze warto pamiętać o słowach Einsteina: ucz się z
wczoraj, żyj dla dziś i miej nadzieję na jutro.
Pozdrawiam wzruszona strofami.