Posoka

Bardzo ciekawe mini

ale, ze smutek to brat mój rodzony...jestem na TAK :(

Oj Nathanie Nathanie...już kiedyś pisałam, z czekam na
coś optymistycznego...widać nie wziąłeś tego
poważnie...ale strasznie smutno u Ciebie
ostatnio...strasznie...aż ja cała posmutniałam...:(
pozdrawiam smutaśnie :(((

Oj ciękie smutne klimaty w Twoim wierszu ale ... wiesz
co piszesz
Serdecznie pozdrawiam życząc większej pogody ducha i
tej radości w sercu :)

Dziękuję za odwiedziny miłym gościom i życzę spokojnej
nocy i sympatycznej środy:-)
Szlafmycę czas założyć;->

Wstrząsający to wiersz,przeniknął mnie na wskroś -
zazdroszczę talentu!

Puszczam ją w niepamięć, ale ciebie zapamiętam
Nathanie :)

Smutek i dramatyzm,ale ciekawie.Pozdrawiam:)

/gęsta niepamięć/ - nad tym wersem muszę się głebiej
zastanowić :) mam nadzieję,że klimat jest tylko
fikcyjny !

A.

Odpowiadam takim samym :) promiennym.:)

AnnaX, dziękuję za pozdrowienia i obiecuję poprawę, a
słowa zaczynam dotrzymywać już od teraz: proszę tylko
spojrzeć na ten promienny uśmiech:-)

:)

Ludzie co z wami. Dopiero co weszłam, a tu same
mroczne wiersze. Czyżby to wina pogody?. Jest tyle
piękna na każdym kroku:):):) Pozdrawiam smutnego
Nathana :):)

Ależ ciężka miniatura, gęsta od niepamięci i
nieuchronnego...

coraz więcej takich klimatów...czyżby jesień ta
smutnawa "aż tak"? ;)
ciekawie przelane słowa
pozdrawiam:)