powiedzmy, że żyję...

To jest ludzkie życie. Czyjeś serce. Miłość.
Cała masa wspomnień i planów na przyszłość.
Skoro twoje światło we mnie się odbiło,
Chcę być twoim cieniem. Bliski twoim zmysłom.

Czas został wyklęty. W samotnej godzinie.
Miłość co się zawsze kojarzy z chorobą.
Powiedzmy, że żyję, że tańczę na linie.
Gdy kocham. Gdy czekam i tęsknię za tobą.

A potem jest ciemność. Coś błyśnie, zamruga.
Pozwoli uwierzyć, w to dziwne zjawisko.
Samotność jest straszna. Bezbarwna i długa.
Dlatego tak bardzo chcę ciebie mieć blisko.

autor

return

Napisany: 2011-10-25 Dodano: 2011-10-25 10:17:39

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie