Powroty
Znikasz i powracasz z dalekiej podróży
a ja cierpliwie czekam na znak
by przerwać samotność chwili
i rozbłyśnie światłem słońce
i wiatr jakby łagodniej zawieje
zniknie szarość po zimie
dziś słyszałam ćwierkanie wróbli
aż serce tkliwiej zabiło
rozkołysała się nadzieja spełnień
uniesiona wabi łagodnością
przywołuje marzeniem gwiazdy
wywołuje z zaułków tęsknotę
hamakiem kołysze biodra
gaśnie noc księżycem
świt rodzi apetyt na pocałunek
autor
Xenia1
Dodano: 2017-05-12 09:42:37
Ten wiersz przeczytano 1180 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Tęsknota pisze piękne wiersze,,,pozdrawiam :)
Bardzo miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam :)
Lasthope to prawda. Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem
wiosny.
z tęsknoty rodzą się piękne wiersze,,,pozdrawiam :)
Tak u Ciebie drzwi zawsze otwarte, pozdrawiam
serdecznie :)
piękny wiersz Xeniu
kto kocha ten wie czym jest tęsknota
serdecznie pozdrawiam :)
Znak miłości Amorku. Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem
wiosny.
Damahiel dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie
z uśmiechem wiosny.
Nie tylko Waldi. Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem
wiosny
romantyczności moc
Pożegnania są trudne, a powroty piękne :-)
Pięknie, a jaki to ma być znak? :)
czasem usta się łączą w pocałunek nawet gdy jej i jego
najważniejszych dla siebie nie ma obok siebie
ładnie .. czy tylko na pocałunek ..
Dziękuję Mariuszu za pamięć i komentarz. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem wiosny.