Pożar

dla mojej Marzenki ;*

Chciałbym teraz jej dłonie delikatne jak jedwab
Porwać do tańca i szaleńczym krokiem
Utonąć w jej spojrzeniu
Gorącym niczym żar z ogniska
I za nic w świecie nie dałbym zgasić
Rozpalonego w nas pożaru miłości
Co rozprzestrzenia się podpalając nasze wnętrza


Na nasze serca strumieniami woda płynie
Rwące, dzikie rzeki
Wszystkie morza i oceany
Zawarły pakt przeciw nam
I ugasić ten cudowny pożar pragną.


Ten żywioł bezsilny jest przeciw naszemu żywiołowi
Wody ubywa, a nasza miłość jeszcze bardziej płonie
A najpiękniejsze jest to, że ogień, który razem zaprosiliśmy
Do naszego przytulnego królestwa
Nigdy już nie zgaśnie…


Bo wody, co schłodzić chciała nas.
Nie ma już… Pozostały krople
Które chowają się w cień przed słońcem
I zostaną tam na zawsze
A my Kochanie do tańca wracamy rozpaleni
Szczęśliwi z pożaru, którego nikomu nie udało się ugasić…

KOCHAM CIĘ!!

autor

chrzan3k

Napisany: 2007-08-16 Dodano: 2007-08-17 09:41:24

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie