Pożegnanie
Czuję nieszczęście... w środku.
Nie wypełnia serca-zostaje puste.
Swoim ruchem,przenosi dobro i szczęście.
Choć blisko,nie dociera do
podświadomości.
Dotyka,nie dając przy tym radości.
Ekscytacja spływa po ciele,
spada, rozmywa się w powietrzu.
Odchodzi,zostawiając przy tym ból.
Z warg wypływa potok szeptu,
mające przesłanie pożegnania.
autor
narkotycznybez
Dodano: 2013-04-24 23:37:24
Ten wiersz przeczytano 785 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
witam...ciekawy wiersz i ukryte w nim pożegnanie...ale
czy warto się żegnać z powodu jednej nie udanej
miłości ...przed nami jeszcze tyle życia...ta
prawdziwa czeka tylko ją odnaleść...pozdrawiam ciepło
Witaj, dla mnie to nie banał...w duszy człowieka
zawsze pozostaje niepewność i pustka w sercu po
marzeniach których myśl nie dogoniła...