pozorność mojego zycia

noc,ja nie śpię, przekręcam się tylko z boku na bok, w poszukiwaniu sensu.. Chcę zamknąć w świat w dłoniach zapomnienia, iśc przez życie z podniesioną głowa, chcę uwierzyć na nowo,w siebie,w bliskich w miłość a porażki zamieniać na sukcesy.. czego i wam życzę....

pragnę miłości,
czy to tak wiele?
czy tak wiele, chcę, żądam, proszę..
w pokorze klęczę
i skomlę o najmniejszą cząstkę uwielbienia...
dziwne jest to moje życie, ciągłe przemykanie sie poprzez problemy,
wlokę się niczym cień przez nie,
zamykam oczy i czasami obudzić się nie chcę..
ciągłe koszmary, złe sny i smutne życie,
pora zmienić pozory na prawdziwe szczęście.
jeden dzień niech będzie bez smutku,
bez zadry w sercu i łez w oczach...
ale jeśli to będę miała to pragnąć więcej będę..
dziękuję Ci za to co mam Panie,
niech nie moja wola,lecz twoja sie stanie...

wszystko jest takie pozorne...ehhh;( iskierka nadziei jednak jest,że to sie zmieni....

autor

isia

Napisany: 2007-04-10 Dodano: 2007-04-09 00:38:18

Ten wiersz przeczytano 369 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie