Pragnę, byś znów mego uśmiechu...

Dzień zimny ten był - grudniowy,
ja mimo pogody w spódniczce.
Sweter ogrzewa zmarznięte ciało.
A kiedy w końcu widzę? Jakby mi mało.
Uciekam gdzieś w bok i wstyd mi.
Ale spoglądam nieśmiało raz jeszcze.

Zauważasz.

Głupi uśmiech próbuję skryć i nagle
promienieję. Zimowy wieczór jakby w Słońcu
się znalazł.
A Ty obiecujesz góry.
W końcu: my - razem. Jesteśmy.


Pragnę znów pewnego grudnia
byś pomylił z czółkiem me usta.

dla mojego Kochanego, pragnę byś znów mnie kochał, jak wtedy

autor

Limette

Napisany: 2017-10-15 Dodano: 2017-10-15 19:37:10

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie