Pragnienie...
To jedyna rzecz
którą potrafię kochać
ten smak ostatecznej rozkoszy
pełen ognia i cienia.
Podaj mi swoją dłoń
spije ją powoli
bo w skrzącej sie kropli
szczęście me zaklęte:
nasyce nim serce
namaszcze nim usta,
Ostatni pocałunek
na szyji Twej złoże...
Gdy pulsuje pragnienie...
Zimną duszę zaleje
szkarłatny płomień życia
obudzi cierpienie śmierci
(płaszczem mroku otulone)...
Wybawienie ukryte w Twym ciele
ofiaruj mi...
autor
Pozbawiona duszy
Dodano: 2007-08-26 00:58:31
Ten wiersz przeczytano 580 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ładnie zbudowany wiersz stopniowanie napięcia
oczyszczenie duszy mottem Dobry jest