PRAWDA POEZJI

żeby umiał nie tylko patrzeć i mówić, ale słuchać i czynić wszystko/TP/ :)

nagle zrobiło się cicho
smutek szedł w powietrzu sens wypukły od światła
zdumienie zwala z nóg że to bliskość wierzchnia
zwyciężać chce a sama w istocie rzeczy
bawi się grzechotką powtarza echo wielkie nieudolnie
słowo nieodpowiedzialnie i rubasznie zawstydza

zadrżało serce nad marnością słucha wieczności
wart pegaza skrzydeł człowiek w niebie uczuć
co dźwięk miesza z magią drży dla wzbudzeń iskry
zapach duszy jednostkowy niepodzielny strumieniem
łączy tętniącą naturę z zachwytem nowego odkrywania

gdy się przepoczwarza w rolę to niesmak
na pohybel sztuka dla sztuki gloria w masce
lider kosztem myśli bezwarunkowej
i tych co klaszczą sensacji jak bezwolna publika
słaby duchowo nie dostąpi nigdy czystej kartki

prawdy poezji



UŁ

Łódź,20.03.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-03-20 12:22:24

Ten wiersz przeczytano 1016 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie