PROBA CZASU
.R.
NIE MA CIĘ PRZY MNIE GDY SAMA TU STOJĘ, CIEMNOŚĆ W OKOŁO -TAK BARDZO SIĘ BOJĘ. IDĘ PRZED SIEBIE CHOĆ NIE MAM JUŻ CELU NIEUSTANNIE MILCZE CHOC PRZYJSCIÓŁ JEST WIELU. GWIAZDY OŚWIETLAJA MĄ DROGE TWÓJ BLASK WCIĄZ BLEDNIE NIC ZROBIC NIE MOGĘ CZAS TAK BOLEŚNIE SIĘ DŁUŻY,JUŻ ZIMNY SNIEG ZACZYNA W OCZY PRUSZYĆ A LATO BYŁO GDY SIĘ ŻEGNAŁES SŁOŃCE ŚWIECIŁO GDY CAŁOWAŁES A GDZIE ZGUBIŁAM RESZTE PÓR ROKU? CHCIAŁABYM JE PRZESPAC U TWOJEGO BOKU. WIEM.....TAK SIĘNIE DA LECZ ZROZUMIEC NIE UMIEM. DLACZEGO ŁEZ TEN OGROMNY STRUMIEN. TAK CIĘZKO BYĆ Z TOBĄ ALE BEZ CIEBIE. TAK TRUDNO IŚĆ DALEJ GDY BRAK WIARY W SIEBIE. LECZ GDY PRZTERWAMY TĄ PROBE ZWANĄ-CZAS. NIC NIE BĘDZIE W STANIE ZNISZCZYC NASZEJ MIŁOSCI I NAS.....
co to jest milosc powiedz....albo nic nie mow,ja chce cie miec obok choc nie wiem czemu.
***KIARA***
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.