Próbuję

Z chaotycznie przemieszczającymi się palcami na klawiaturze
próbuję,
tylko próbuję
zabić tę wewnętrzną pustkę.
Bezskutecznie.
Automatycznie przyciskam litery, coś wpisując,
co w tym momencie już nic nie zmieni.
Potrzeba mi tego zrozumienia z miłością.
Może to niewykonalne?
Bo może tylko udajesz.
A dla mnie stałeś się obojętny.
Tak sądzę.

Nie wiem, Boże ile jeszcze można? Czy w ogóle?

Nie chcę tego smutku,
a przyjmuję go z pokorą.
Nie będzie inaczej niż zwykle,
ponieważ nadal nic nie zrozumiałeś,
nadal jesteś po prostu rozpieszczonym dzieckiem.
Absurd, bo oczekujesz ode mnie miłości.
Mama już dawno straciła cierpliwość,
a matka kocha bezwarunkowo.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2013-02-16 Dodano: 2015-12-16 23:59:22

Ten wiersz przeczytano 339 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie