Przebaczyła

Wiesz kochanie, dawno zasnął świerszcz i zając,
tylko cicho szepczą nasze drżące wargi.
Ucałuję ciebie, o nic nie pytajac,
drżą już moje ręce, przyjmij moje skargi.

W ciemne noce myślę, jak ci się odwdzięczę,
ocaliłaś nam rodzinę przed upadkiem.
Nigdy nie odejdę, sercem za to ręczę.
Wstyd mi bardzo, przecież już zostałem dziadkiem.

Ty mi drogi skarbie wszystko przebaczyłaś,
nie użyłaś miotły, wulgarnego słowa,
tylko mnie prosiłaś, serce otworzyłaś,
najszczęśliwszy z tobą, miła jestem znowu.

Szatan tam się kręcił, gdzie szczęśliwe drogi,
szeptał mi do ucha, wnosił swe reklamy.
W czas ująłem w ręce te diabelskie rogi,
żegnałem różańcem, aż do piekła bramy.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2017-09-15 Dodano: 2017-09-15 08:27:23

Ten wiersz przeczytano 987 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie