Przebrzmiała Miłość

Dla kogoś, kto kiedyś wiele dla mnie znaczył...ale odjechał

Pamiętam, jak krew spływała po ekranie
Wrzaski, pojękiwania, ból i cierpienie
Pamiętam, gdy wtedy poczułem ciepło jej dłoni
Ucisnąłem, spojrzałem, ucisnęła i spojrzała
A oni ciągle chłostali, pałali nienawiścią
A w sercu lód zamienił się w ogień
Ogień miłości
Co każdy smutek ukoi swą siłą
Ogień miłości
Co pieścił me ciało jak tiul
Światło nagle jednak krzyknęło swym blaskiem
Wstaliśmy
Podałem jej rękę, w oczy patrzyłem głęboko
Wyszliśmy
Później pamiętam obręcz zieloną
Tą zardzewiałą od braku słońca
Tą zardzewiałą od braku westchnień
I pierwszy autobus odjechał
Skwiercząc oponą po ulicy
Tymczasem mrok zapadał głęboki
Pomimo to usta jej lśniły
Lśniły jak fale o wschodzie słońca
Zachodzie miłości
I stojąc tak przy drganiach serca
tak bardzo pragnąłem
Marzyłem opłukać się tą falą
Lecz wszystko było zbyt mroźne
Ona musiała odjechać
Odjechać na zawsze

Brakło miłości..........

autor

Melancholik

Napisany: 2004-10-05 Dodano: 2004-10-10 14:32:48

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie