Przeciętna

Jestem jedną z was
I mam też wasze cechy
Nie chlubię się jednak tym
Nie wiem skąd te uśmiechy

Choć ciągle płynie czas
Wciąż nie różnię się
Mimo że tak się staram
Człowieczeńsiwo we mnie jest

Mnóstwo we mnie obojętności
Egoizmu i przeciętności
Kroczę przez życie pełna trosk
Zamknięta w sobie, odległa

Rolczulam się nad sobą
Dlaczego nie wiem sama
Ach, chciałabym być tobą
Nie trapić się sensem świata

autor

Wadera

Dodano: 2004-10-31 23:39:25

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie