Przelotne myśli

Zamglony księżyc spogląda z wysoka,
a ja nie mogę zmrużyć dziś oka,
na chmurce marzeń usiadłem naprędce,
poczułem oddech i rytm jej serca.

Kryształki lodu wędrują przez serce,
ziębią i ranią i chcą coś więcej,
nie mogę zrozumieć listów wysłanych,
jej własną dłonią do mnie pisanych.

Korowód myśli przebiega przez duszę,
czy kiedykolwiek po nią wyruszę?
Czy poda dłonie, gdy w progu drzwi stanę?
Czy poznam kiedyś jej obyczaje?

Jednak wyruszę gdy słońce zawita,
przede mną droga zapewne inna,
strugę miłości przez dłonie przepuszczę,
bo już na zawsze wykraść ją muszę.

Jak dobry duszek spakuję wspomnienia,
bo wartość uczuć teraz doceniam,
do przodu pognam łapiąc łzy szczęścia,
które już widzę, ma dziś w objęciach.
2010.07.09

Poprawione

autor

Maria Sikorska

Dodano: 2010-01-12 00:58:52

Ten wiersz przeczytano 945 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie