Przemijać ze mną bądź wola twoja

Poszedł na dno płonący okręt.
Obyło się bez ofiar.
Sny podniosły kotwice w dalekich portach.
Znowu się wypełniły antyczne miasta.(Proch oddał im kształty).
Wrócili do pionu ci co leżeli próchniejąc na dobre.
Jak niegdyś tacy piękni i młodzi.
To jest ta pora kiedy idą w górę akcje spaceru.
Wybierzemy się więc
naprzeciw (wszystkiemu) bo przyszedłem do ciebie aby już pozostać.
Czasem chciałbym umieć rozpoznawać gwiazdy.
(Znam jednak imię jednej.I to wystarczy.)
Mijamy
dachy z soplami księżyca
zaspy kwiatów przy chodnikach
ludzi zapatrzonych w siebie jak w przyszłość.
Mijamy
pomniki.
Jeśli chodzi o pomniki Kochanie
to zaciera je każda godzina
rzeźbi stale i według uznania
lecz żadna pieszczota nie zatrze za sobą śladu
nie wszystko będzie zapomniane.
To nic że przemijanie jeśli przemijać razem.
Zatem bądź wola twoja
przemijać ze mną jako w niebie a szczególnie na ziemi.
Zawsze bądź łaskawa mnie grzesznemu
i odpuszczaj mi pożądanie
jako i ja chętnie odpuszczę tobie
i spijaj z moich ust
wyznanie dawnego na nowo
ilekroć będziemy przywierać do swej skóry jak kurz
(czego nie wyjaśnia wiązanie wodorowe).
Spacerujemy więc.
Okolica pachnie wieczorem.
Zespawane dłonie.
Drzewa idą w przeciwną stronę.
A
ty zawsze przy mnie stój
rano
wieczór
we dnie
w nocy
pragnę stygnąć pośród płomieni
dlatego bądź wola twoja
przemijać ze mną
jako na ziemi tak i w niebie
jako w niebie tak i na ziemi.

autor

Robertow

Dodano: 2004-10-22 19:49:12

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie