...Przepraszam...
Jestem przy Tobie me usta milczą, choć
serce nieustannie wyznaje swą miłość
Patrzymy na siebie, lecz ty mnie nie
widzisz
Weneckie lustro rozdziela nas
Ja widzę Anioła Ty swe odbicie
Czy tak wygląda szczęśliwe życie??
Nie! Ale nie chodzi tu o moje egoistyczne
marzenia z pograniczu fantazy pragnienia,
lecz o Twoje szczęście
I jeśli przez jakiekolwiek wypowiedziane
przez zemnie słowo uroniłaś, choć jedną łzę
Proszę wybacz mi to
Gdyż powinienem być tarczą, pod którą
znajdziesz schronienie a nie strzałą, przed
którą uciekasz
Kolegą, którego dobrze będziesz wspominać a
nie chłopakiem, którego ze swej pamięci
wymażesz
Niestety przeszłości nic nie zmieni nawet
podmuch jesieni
Ale przyszłość należy do nas
I jeśli tylko się zgodzisz zaczniemy na
nowo wznosić pomnik będący znakiem naszej
przyjaźni
…
Komentarze (3)
Jest w Twojej twórczości coś wyjątkowego, co skłania
by sie zatrzymac...by sie zastanowic... zaskakujesz
wrazliwoscia a zarazem meskoscia czego wiecej
chciec... zdecydowany+
Przepraszam słowo magiczne bo z głębin serca wychodzi
Piękny wiersz o uczuciu co nigdy nie zawodzi Przyjaźni
Bardzo szczery osobisty wiersz z życzliwym słowem
Pięknie Na tak!
Piękne przeprosiny, można śmiało z bukietem róz
startować i jej wyrecytować.