przepraszam, że...
przepraszam, że jestem
że żyje tutaj,
że nie umiem kochac,
cieszyc się,
byc szczesliwym,
za wszystkie kłamstwa,
te złe i te dobre,
za każdą wylaną łze,
za błędy, porażki,
za chwile tęsknoty,
za chwile radości,
za me marzenia,
niespełnione nigdy,
za smutek, żal,
za każde złe słowo,
złe czyny, zdarzenia,
za brak słońca na niebie,
które świeciło by tylko dla Ciebie....
Komentarze (2)
Wiersz podoba mi się...ale nie przepraszaj za to,że
żyjesz i nie pisz,że nie umiesz kochać,bo napewno
potrafisz...
Troszkę więcej optymizmu
Oboje zatem los przepraszamy,
za to co mamy i czego nie mamy,
za siebie, za nich, za sny i rojenia,
za czułe żegnaj, tęskne dowidzenia.
Mamy zapewne ten sam dylemat. pozdrawiam