Przestrzeń we śnie.

Czek am wciąż na taki sen...

Znikam...
Już prawie mnie nie ma.
Nie pamieta o mnie
żadna już hiena.
Słyszę głosy,
Ale jakby przez mgłę.
Przenikam przez nie,
Poruszam się lekko,
Opadam we śnie.

***

Czekam by znowu,
Lekkim dotknięciem,
Zbudzona ze snu,
Dotknąć Cię we śnie.

***

Przenikam Ciebie,
Przenikam siebie.
Nasze ciała
unosi snu przestrzeń.

***

Nagle uciekasz.
Senny mój Świat
zaczyna spadać.
Kończę podróże
po ciałach Twych.
Koniec Twych pieszczot.
Prawdziwy"mój" (nie)świat
wciąga mnie znów.

....By ziścił się w realnym świecie.

autor

tarjanka

Dodano: 2006-08-20 20:14:58

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie