o przeszłości

nie rozmawiamy ze sobą wcale
szczególnie o miłości
wypuściwszy słowa poza wszelką wodę, jak powietrze
zapisane kartki ze zmęczeniem odlatują przez okno

nie na darmo wietrzysz w tym jakiś podstęp
w imię czego się pytam przyjmujemy to do wiadomości
dłużej tego nie wytrzymają, ani on, ani ja
ani nikt inny,
ach jacy na śmierć w sobie zakochani byliśmy

wczesną wiosną zamarły nad naszymi głowami
bez szans na cud wspomnienia
ani przez moment na zrozumienie
jeszcze jakieś resztki złudzeń w słuchawce

autor

hakaan

Napisany: 2005-12-09 Dodano: 2005-12-09 17:08:12

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie