Przy Grobie Chrystusa

Przy Grobie Chrystusa stanąłem w zadumie
I tu się modliłem najlepiej jak umiem.
Pan martwy, w bezruchu, przemówił wśród ciszy,
Poprosił bym Jego swym sercem usłyszał.

Więc ono słuchało, gdy uczył Zbawiciel;
By kochać bliźniego i żyć należycie
I Boga dostrzegać codziennie w człowieku,
Za dobrem podążać, od złego uciekać

Przypomniał, jak z Krzyża się modlił za wrogów,
Zapytał mnie o to, czy również tak mogę.
Jeżeli sam Stwórca dał przykład miłości,
Dlaczego by we mnie nie mogła zagościć.

Łzy z oczu pociekły, gdy już zrozumiałem,
Że w Grobie też za mnie dziś spoczął On ciałem,
Bym mógł w nowym życiu przebywać z Nim w Niebie,
Być wiecznie szczęśliwym, niczego się nie bać.

Kolana uginam przed Wami najdrożsi,
I głowę pochylam w pokorze chcąc prosić;
Wybaczcie jeżeli czymkolwiek zraniłem,
Coś źle powiedziałem, czy byłem niemiły.

Być może ktoś smutek przeze mnie przeżywa,
Gdyż byłem dla niego zanadto złośliwy.
Przepraszam za wszystko i proszę z miłością,
Zapomnieć zdołajcie, urazy nie noście.


17.04.2009

Jutro będę świętował Wielkanoc. Słowa wiersza są naprawdę szczere... Nigdy nie potępiam ateistów, jak Chrystus nie potępiał grzeszników. Nieważne kim jesteśmy ale jacy jesteśmy...

autor

Skaut

Dodano: 2009-04-18 00:00:40

Ten wiersz przeczytano 1937 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie