Przychylność wiosny
Na początku serce milkło bo samotne
Gdy w kanionie utwierdzone zgruchotane
Które doświadczyło zagubienia chłostę
Cieżko było jednak leczyć świeżą ranę
Wyolbrzymił utrwalajac świat swą szarość
Zgubił kolor co motyle zawsze bawi
Zalęknięte gdyż je z piersi wydzierano
Gdy je wstrętny los nieomal całkiem
zabił
Gdy ostatkiem sił zziębnięte - ciche puk
puk
Utwierdzone w bezsilności - dźwięki
milkną
Umykając gdzieś przed ciszą - chyba sam
Bóg
Stał z nadzieją tak czuwając za firanką
Z ciepłych dłoni wite gniazdo - wiosna
skora
Troski wianki tulić w porę - miłość
przyszła
Rzekłem śmiało tak do smutku - won ze
dwora
Nagle ginie z moich źrenic mglisty
kryształ
Ciemni chmur pożoga całkowicie znikła
Na poświacie marker słońca świat
rozjaśnił
W piersi serce zahuczało - werwa, ikra
Na mej twarzy się pojawił uśmiech kraśny
Dziś już nie mam co zachwytu dusić
dłużej
Skoro prawdy tej oblicze skłonne pieścić
Na proporcach wszak miłości kwitną róże
Upragnionych żagli ramion Twych niewieścich
Komentarze (42)
Svart wiosna idzie a ja taki niezaradny nadal jestem
;)
Pozdrowionka miłego dnia
Niezwykle piękna ta przychylność wiosny.Ona zawsze
wpuszcza do serca najpiękniejsze uczucia:) Pozdrawiam
serdecznie :)
Idzie wiosna. Porządki czas zrobić i w swoim sercu.
Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobrze, że wraz z wiosną w sercu Twoim zakwita miłość
i radość. Tak trzymaj. Pozdrawiam radośnie z uśmiechem
i podobaniem:)
szacunek za wiersz pozdrawiam
Niech smutek nie wraca już nigdy, a romantyczny rejs
trwa wiecznie (to tak w kontekście upragnionych żagli)
:-) :-) Pozdrawiam, Arturro, z wielkim podobaniem :-)
ElaK moje serce uwielbia taką robotę ;)
Pozdrowionka miłego dnia życzę ;)
Dziękuję za odwiedziny i komentarz
anno czasami jednak upajamy się smutkiem trwająć w nim
jest to niewątpliwie zachowanie chorobowe . Powiedzieć
dość nie jest łatwo i wymaga wysiłku ;)
Pozdrowionka
Bez miłości, faktycznie świat wydaje się taki szary,
ale jak już się ona pojawi, to serduszko ma dużo do
roboty :)
Pozdrawiam wiosennie :)
czasem trzeba powiedzieć smutkowi: już dość i
uśmiechnąć się do życia.
Wando Molik miło mi że mnie odwiedziłaś Pozdrawiam Cię
bardzo serdecznie;)
Człowiek potrzebuje odmiany, jak tej wiosny ukochanej.
Pozdrawiam miło.