przykazanie przyjaźni

dla Ancorka, który potrafi słuchać, choć nie lubi mówić...

Przyjaźń. To takie ładne słowo.
A ludzie tak bezczeszczą progi Jej świątyni.
Przyjaźń przygarnia bezdomnych,
Poi spragnionych, karmi głodnych,
Odziewa nagich i daje schronienie podróżnym.
Dobra przyjaźń to nie „ładni” ludzie,
To nie basen pełen wody…
Przyjaźni nie trzeba spoiwa by
Tworzyć wzniosłe budowle.
Monumenty przyjaźni są jak
Inkaskie osady budowane bez
Spoiwa, na szczytach And.
Ciosane olbrzymim wysiłkiem kamienie
Układane jeden po drugim –
Zawsze w odpowiedniej kolejności.
One przetrwają - nie kolorowe pałacyki próżności.
Przyjaźń rodzi się sama, w ciszy,
Bez zbędnych słów.
A jej fundamenty nie skruszą się z wiekiem.
Prawdziwy przyjaciel jest twoim „exegi monumentum”.
Przyjaźń. To przecież nie tylko „ładne”
Słowo…
Przyjaźń jest pustym basenem,
Do którego przez całe życie dolewamy wodę…
Kropla po kropli.

autor

evelinux

Dodano: 2006-11-13 15:18:14

Ten wiersz przeczytano 851 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie