Przyszywana babcia…

Dedykuję ten wiersz mojej ukochanej przyszywanej babci Cichowskiej.

Biedne jest to dziecko, które nie ma dziadka,
a jeszcze biedniejsze, co babci nie znało,
bo gdy jest w rodzinie maluszków gromadka,
to dwoje rodziców do opieki mało.

Moje pokolenie w komunie zrodzone,
dziadków potraciło w wojennej zawiei
i jak te sieroty wcześnie porzucone,
stawialiśmy kroki w czasach beznadziei.

Rodzice zajęci codziennym zmaganiem,
niewiele pociechom czasu poświęcali
i opieką dzieci oraz wychowaniem,
babcie i dziadkowie wciąż się zajmowali.

Miałem tylko babcię, co mnie nie kochała,
dając temu wyraz w słowie oraz czynie,
a starsza kobieta co obok mieszkała,
cały świat widziała w malutkiej kruszynie.

Babcia, która była mocno przyszywana,
gdy widziała buzię całą zapłakaną,
tuliła do serca, brała na kolana
i za to w mym sercu do dziś jest kochaną…

autor

M.N.

Napisany: 2018-01-23 Dodano: 2018-01-23 12:05:02

Ten wiersz przeczytano 3493 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Rodzina Okazje Dzień Babci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie