Przytul poetów
(tautogram)
Poniewierana przez pajęcze pęta
prostoty, próżno poszukuję pióra
podobnego podium.
Przepełniona pragnieniem pisania
poezji, pozbawiona polotu,
płaczę patrząc pusto przez pryzmat
przemijającego porządku
przykrytego przerażającym,
piekielnym płaszczem pandemii.
Panie proszę pomóż, pociesz.
Pokaż przychylny pejzaż
przyszłości pragnącym pokoju,
pogubionym pechowcom przeszłości.
Poprowadź pięknymymi promieniami
przebaczenia.
Później przytul poetów.
_░▒███████
░██▓▒░░▒▓██
██▓▒░__░▒▓██___██████
██▓▒░____░▓███▓__░▒▓██
██▓▒░___░▓██▓_____░▒▓██
██▓▒░_______________░▒▓██
_██▓▒░______________░▒▓██
__██▓▒░____________░▒▓██
___██▓▒░__________░▒▓██
____██▓▒░________░▒▓██
_____██▓▒░_____░▒▓██
______██▓▒░__░▒▓██
_______█▓▒░░▒▓██
________██░▒▓██
________▓███▓
________▒▓█
JoViSkA
Komentarze (65)
Przytulam poetkę.
brzoskwiniu, Beaciu, Barteczku :)) Dziękuję ślicznie i
też Was przytulam :)) Miłego dnia :)
Przytulam Cię, Uluś :-) :-)
Już, już, spokojnie ;-) :-)
Chyba wspominałem... Jesteś niewiarygodnie uzdolniona
:-)
Pozdrowionka :-) :-)
Uleczko,
BRAWO, wspaniały przekaz w trudnej formie,
serdeczności :)
przytulam mocno :)
będzie dobrze:)
serdeczności:)