* * * ( Puka do drzwi . . . )

Straciła na chwilę wzrok i nie widziała już nic, oslepła i była zagubiona ...

puka do drzwi,
tej wiosny łyk,
okolica przetkana zielenią,
słońcem południa złocone sny,
i niebo nad głową tęczą się mieni,

puka do drzwi,
miłości krzyk,
czerwienią wzbierają rzeki,
serce w piersi z radości drży,
i tańczą na oczach powieki,

puka do drzwi,
pamięć tych dni,
głowa od myśli pełna po brzegi,
stęskniona dusza czeka na świt,
a złe wspomnienia za nocą pobiegły,

pukam do drzwi,
więc otwórz mi,
wejdę i zostanę w twej duszy zaciszu,
a od jutra już nie ja i nie ty, a MY,
i ta pieśń naszych serc,
którą wszyscy wreszcie usłyszą


Robert Kruk, 06.03.2007r.

... lecz gdy przyszedł on, odnalazła się, odzyskała wzrok i uwierzyła ... ... Jej Miłość.

autor

Robert Kruk

Dodano: 2007-03-06 15:10:58

Ten wiersz przeczytano 1126 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie